Janusz Wasilewski- bez adrenaliny to nie życie!

Janusz Wasilewski, rocznik 1974, kierowca rajdowy. Pasjonat sportów motorowych. Adrenalina jest mu potrzeba jak powietrze. Oktany i moc  to coś, co  lubi w życiu najbardziej. W życiu prywatnym otwarty , sympatyczny i wesoły człowiek.

 Szczęśliwy w małżeństwie, ma 17-letnią córkę, oraz psa rasy shi tzu , co jak sam mówi, wiele osób mocno zaskakuje.

Marek Gut: Zanim zaczął Pan jeździć samochodami rajdowymi  to przygodę z adrenaliną ,mocą i oktanami rozpoczął Pan od jazdy w motocrossie. Dlaczego nastąpiła zmiana?

Janusz Wasilewski: To prawda, pierwsze kroki stawiałem w motocrossie. Zmiana nastąpiła dlatego, że po kilku startach w Mistrzostwach Polski złamałem prawą rękę na tyle poważnie, że początkowo lekarze chcieli mi dłoń amputować. Na szczęście udało się temu zapobiec, ale  dłoń i nadgarstek już nie wróciły do 100% sprawności, co  tak naprawdę wyeliminowało mnie z tego sportu.

M.G.: Ale ciągnie wilka do lasu. Zdecydował się Pan jednak na samochody rajdowe. Jak to się zaczęło?

 J.W.: W 2000 roku wystartowałem  w  pucharze wyścigów  górskich   II ligi , gdzie zdobywałem licencję rajdową i parę fajnych pucharów!!!

 M.G.: Pamięta Pan swój pierwszy rajd?

 J.W.: Oczywiście. Tego się nie zapomina. To był 2001 rok, Rajd Wielkiej Sowy. Pojechałem kompletnie nieprzygotowany. Aby przejść badania techniczne pomagali mi zawodnicy m.in Kornel Lenartowicz, a pierwszy mój opis i zapoznanie z trasą robiłem z ojcem Wojtka Żuka- ówczesnego pilota Radka Typy, ponieważ kompletnie nie miałem pojęcia jak to się robi.

To wydarzenie przede wszystkim utkwiło mi w pamięci ponieważ, po raz  pierwszy w życiu ścigałem się na poważnie z czołowymi zawodnikami RSMP, gdzie udało mi się odnieść swój pierwszy sukces, 3 miejsce w rajdzie w klasyfikacji RSPP, a na ostatnim odcinku wykręciłem 4-ty czas w klasyfikacji generalnej tuż za Leszkiem Kuzajem i  Tomkiem Kucharem. Wszystko powyższe stało się dla mnie wielkim motywatorem do dalszego ścigania.

M.G.: A co było potem?

J.W.: Potem uczestniczyłem przez dwa kolejne lata w RSPP, gdzie wystartowałem w niemalże wszystkich eliminacjach, kończąc rajdy na podium.

Wyjątek stanowi  jedynie Rajd Rzeszowski, na którym to prowadziliśmy od pierwszego odcinka, lecz nie trwało to długo, bo już na 3 OSie wylądowaliśmy w rowie, urywając przednie koła. Czas ten był dla mnie okresem wielu doświadczeń, przygód i wyzwań, gdzie dzięki temu w rezultacie  zdobyłem Licencję Międzynarodową.

  W latach 2002-2004 jeździłem  w serii rajdów Renault Clio Sport, gdzie niestety nie wspominam dobrze aut francuskich, gdyż na 11 rozpoczętych rajdów ukończyłem tylko 1 (za każdym razem miałem  awarie techniczne). W latach 2005-2007 zmieniłem  auto na Fiata Stilo Abart,  którym  jeździłem  w Górskich Samochodowych Mistrzostwach Polski oraz w rajdowych  samochodowych Mistrzostwach Polski.

W 2008 brałem  udział w GSMP w Sopocie   i zająłem II miejsce. A  w Siennej zdobyłem III miejsce. Niestety nie udało mi się pozyskać wsparcia finansowego ,aby dalej uczestniczyć w  kolejnych etapach Mistrzostw Polski.

M.G.:Jakich rad by Pan udzielił dla młodych ludzi, którzy chcieliby jeździć jako kierowcy rajdowi?

 J.W.: Brać czynny udział w sportach motorowy i sprawdzać swoje predyspozycje we wszystkich organizowanych imprezach. W dobie wszechobecnej motoryzacji, gdzie samochody, motocykle i inne pojazdy są bardzo powszechnym środkiem komunikacji, sport motorowy nie tylko kształci młodych zawodników, ale wzbudza ich daleko idące zainteresowanie nowoczesnymi technologiami, techniką jazdy, a ponadto uczy  bezpiecznych nawyków i kształtuje cywilizacyjną osobowość człowieka.

M.G.: Poza sportami motoryzacyjnymi drugą Pana pasją jest muzyka. Śpiewa Pan czy gra na jakimś instrumencie?

J.W.:  Pasją moją jest  gra na perkusji. I muszę powiedzieć ,że naprawdę dobrze mi idzie :-).

 M.G.: A jakie ma Pan plany na przyszłość?

J.W.: Powiedz Panu Bogu o planach, to Cię wyśmieje, a tak poważnie chciałbym powrócić na Os-y i uczestniczyć w jak największej ilości prestiżowych rajdów, zdobywaniu kolejnych punktów, a tym samym uwiarygodnienie swoich umiejętności, nie tylko w oczach konkurencji i kibiców, ale głównie sponsorów, baz których rajdy są raczej w sferze  marzeń. Amen.

 M.G.: Trochę smutne zakończenie, ale niestety prawdziwe. Dziękuję za rozmowę i życzę  spełnienia marzeń motoryzacyjnych!

Od autora:

Niestety, sporty motorowe to kosztowne zajęcie. Bez odpowiednich sponsorów nawet najlepsi i uzdolnieni kierowcy nie wybiją się i nie będą startować w rajdach.  Mam nadzieję, że  zmieni się to na Pomorzu i będziemy mogli oglądać jazdy  takich kierowców jak Janusz Wasilewski , kibicować im i cieszyć się z ich wygranych.

A tak jeździ  Janusz Wasilewski :